Hronak rabinavych miedź
razłuku syhrała mnie.
Plušam padbity miadźviedź,
byccam žyvy, uzdychnie:
– Ty supakojsia, nia płač...
Sumu nia varty tvoj hość,
vier mnie, jahony płašč
zamienić tabie maja poŭść.
Ryžy ŭskudłačany pluš
namnoha ciaplej za bałoń,
a chočaš, kuplu kapialuš –
i budu zusim jak jon.
Mnie ty nia skažaš: «Pryjedź!»
Budu ja pobač zaŭždy,
plušam padbity miadźviedź,
ciabie achilać ad biady.
Budu zimoj častavać
miodam z zapasaŭ svaich,
budziem z taboju śpiavać
dobryja pieśni ŭdvaich...
|
|
